នាសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនិយមធ្វើពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីនៅខែចែត្រ ក៏ប៉ុន្តែកាលពីសម័យដើម ខ្មែរប្រារព្ធពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំនេះជាពីរលើក។
១៦-មេសា-២០១០: ពិធី ស្រង់ ព្រះ នៅ វត្ត មុនី សុវណ្ណ ហៅ ចំពុះ ក្អែក ក្នុង ឃុំ ព្រែក ថ្មី ស្រុក កៀន ស្វាយ ខែត្រ កណ្ដាល (RFA/Om Oddom)
ការចូលឆ្នាំលើកទី១ គឺគិតតាមដំណើរព្រះចន្ទ និងការផ្លាស់ឈ្មោះសត្វប្រចាំឆ្នាំ។ ចូលលើកទីពីរ គិតតាមដំណើរព្រះអាទិត្យ ដូច្នេះហើយបានជាការចូលឆ្នាំលើកដំបូងត្រូវនឹងក្នុងថ្ងៃទីមួយ នៃខែចេត្រ ឯចូលឆ្នាំលើកទីពីរវិញនោះ មិនសូវទៀងទាត់ទេ ជួនកាលត្រូវថ្ងៃទី១៣ ជួនកាលត្រូវថ្ងៃទី១៤ ខែមេសា ក៏ប៉ុន្តែជាទូទៅ ច្រើនតែត្រូវទៅលើថ្ងៃទី១៣ ជារឿយៗជាង។
សព្វថ្ងៃនេះ ប្រជាជនខ្មែរនិយមយកវេលាប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំជាឱឡាឬក តែនៅថ្ងៃចូលឆ្នាំជាលើកទីពីរនេះទេ គឺនៅថ្ងៃទី១៣ ឬ ១៤ ខែមេសា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយបុណ្យនេះ គេធ្វើឡើងចំនួនបី ឬបួនថ្ងៃ តាមការកំណត់របស់ក្រុមស្រាវជ្រាវ វិជ្ជាហោរាសាស្ត្រ និងប្រពៃណី ទំនៀមទំលាប់ខ្មែរនៃក្រសួងធម្មការ និងសាសនា។
មានប្រទេស ៦ទៀត នៅទ្វីបអាស៊ីនេះដែលប្រារព្ធពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំ ស្របពេលជាមួយខ្មែរដែរ គឺប្រទេសថៃ ប្រទេសឡាវ ប្រទេសភូមា សិរីលង្កា ផ្នែកខ្លះនៃប្រទេសឥណ្ឌា និងផ្នែកខ្លះនៃប្រទេសចិន។ ក៏ប៉ុន្តែការចុះមកដល់នៃទេវតាឆ្នាំថ្មី នៃប្រទេសទាំងនោះ មានការខុសៗគ្នាទៅតាមទំលាប់ជំនឿ និងប្រពៃណីនៃប្រទេសទាំងនោះ។
ចំពោះប្រជាជាតិខ្មែរវិញ បុព្វហេតុដែលនាំធ្វើអោយគេបញ្ចប់ឆ្នាំចាស់ ហើយចូលឆ្នាំថ្មីនេះ លោក អ៊ឹម បុរិន្ទ ដែលជានាយកគណៈកម្មការស្រាវជ្រាវវិជ្ជាហោរាសាស្ត្រ និងប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់ខ្មែរនៃក្រសួងធម្មការ និងសាសនា មានប្រសាសន៍ថា មានដើមកំណើតពីរឿងកបិលមហាព្រហ្មភ្នាល់គ្នាជាមួយនឹងធម្មបាលកុមារ។
លោក អ៊ឹម បុរិន្ទ៖ «ក្នុងពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំគេតែងតែយករឿង កបិលមហាព្រហ្មមកនិទាន ហើយទាក់ទងនឹងរឿងហ្នឹង អ៊ីចឹងគេយកពិធីហ្នឹងមកប្រារព្ធ ឬក៏ការនិយាយពោលទាក់ទងហ្នឹង ហើយក៏មានការដង្ហែរកបិលមហាព្រហ្មហ្នឹងនៅក្នុងថ្ងៃចូលឆ្នាំ ហ្នឹង។ ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងចូលឆ្នាំហ្នឹង ទាក់ទងសំខាន់លើរឿងកបិលមហាព្រហ្ម និងធម្មបាលកុមារហ្នឹងដែរ»។
រឿងនោះមានដើមសេចក្ដីជាអាទិ៍ថា កបិលមហាព្រហ្មបានចោទប្រស្នាបីខដល់ធម្មបាលកុមារជាកូនសេដ្ឋី ដែលបានរៀនចប់នូវត្រៃវេទ និងចេះស្តាប់ភាសាសត្វបក្សាបក្សីផងទាំងពួង ហើយបានសន្យាថា បើធម្មបាលកុមារដោះស្រាយមិនរួចទេ នឹងកាត់ក្បាលធម្មបាលកុមារ។ ផ្ទុយទៅវិញបើឆ្លើយប្រស្នានោះរួច កបិលមហាព្រហ្មនឹងកាត់ក្បាលខ្លួនឯងវិញ។
ធម្មបាលកុមារទាល់ប្រាជ្ញា គិតរកចំលើយមិនឃើញ តែទីបំផុតបាន ស្តាប់ឮសត្វឥន្ទ្រីយ៍ញីឈ្មោល សន្ទនាគ្នាអំពីប្រស្នានោះ ទើបបានយល់។ ដល់ថ្ងៃកំណត់ ក៏ឆ្លើយប្រាប់កបិលមហាព្រហ្មថា ខទីមួយ វេលាព្រឹក សិរីសួស្តីស្ថិតលើមុខ ទើបមនុស្សត្រូវយកទឹកទៅលុបមុខ។ ខទីពីរ វេលាថ្ងៃត្រង់ សិរីសួស្តីស្ថិតនៅលើទ្រូង ទើបមនុស្សត្រូវយក ទឹកទៅលាងទ្រូង។ ខទីបី សិរីសួស្តីស្ថិតនៅជើង ទើបមនុស្ស ត្រូវយកទឹកទៅលាងឯង។
ដោយគោរពតាមពាក្យសន្យា កបិលមហាព្រហ្មក៏កាត់ក្បាលខ្លួនឯង បូជាធ្មមបាលកុមារ ហើយអោយទេពធីតាដែលជាកូនស្រីទាំងប្រាំពីរនាក់ យកពានមកទទួលក្បាល រួចអោយកូនច្បងហែរប្រទក្សិណភ្នំព្រះសុមេរុចំនួន ៦០នាទី ទើបយកទៅទុកនៅក្នុងគុហាកែវធម្មមាលីនាទីភ្នំកៃលាស។ រឿងនោះបញ្ជាក់ទៀតថា ព្រះសិរសាររបស់កបិលមហាព្រហ្មមិនអាចបោះចោលលើដី ក្នុងទឹក ឬលើអាកាសបានទេ។
តើមានទស្សនៈអប់រំយ៉ាងណាខ្លះចំពោះរឿងភ្នាល់គ្នាកាត់ក្បាលរវាងកបិលមហាព្រហ្ម និងធ្មមបាលកុមារនេះ?
ប្រធានអង្គការចតុទិសសង្ឃ និងជាអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវឯករាជ្យផ្នែកវប្បធម៌ម្នាក់ គឺលោក សឹង្ហ គា បានអោយដឹងថា ការដែលចាស់ពីបរមបុរាណនិទានរឿងកបិលមហាព្រហ្មនេះ ដោយចែងថា បើបោះព្រះសិរសារកបិលមហាព្រហ្មនេះទៅលើដី ក្នុងទឹក ឬ ក៏ទៅលើអាកាសមិនបាននោះ ក៏ព្រោះតែលោកចង់ប្រដូចព្រះសិរសារកបិលមហាព្រហ្មដែលមានមុខបួន នោះ ថាជាតំណាងអោយគុណធម៌ទាំងបួនដែលមនុស្សត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់ មិនអាចបោះចោលទៅទីណាបានទេ។
លោក សឹង្ហ គា៖ «បុព្វបុរសខ្មែរយើងបានបង្កប់នូវអត្ថន័យ ព្រះសិរសារមហាព្រហ្មហ្នឹង គឺមានមុខបួន។ បួននោះ គឺមិនមែនមុខដូចមនុស្សយើងធម្មតាទេ គឺព្រហ្មវិហារធម៌តែម្ដង គឺមានមេត្តា ករុណា មុតិតា ឧបេក្ខា គឺមានបួនហ្នឹងហើយដែលជាគ្រឿងទ្រទ្រង់លោក។ បាទ! អ៊ីចឹងលោកប្រដូចទៅថា នែ! ព្រះសិរសារហ្នឹងប្រសិនបើបោះទៅអាកាស នឹងឆេះឋានទេវតា បោះទៅលើសមុទ្រ នឹងរីងខះទឹកសមុទ្រ ហើយបោះមកផែនដី នឹងឆេះភពផែនដី មិនមែនមានន័យអ៊ីចឹងទេ បានន័យថា លោកចង់ប្រដូចទៅនឹងផែនដី បើគ្មានព្រហ្មវិហារធម៌ ក៏អាចរលាយបាន។ លោកយើងរាល់ថ្ងៃនេះ ប្រសិនបើលោកគ្មានព្រហ្មវិហារធម៌ ប្រទេសមហាអំណាចបើគ្មានព្រហ្មវិហារធម៌ក្នុងខ្លួនទេ នឹងកើតសង្គ្រាមរលាយផែនដីហ្នឹងបាន ហើយឋានទេវតាក៏អ៊ីចឹងដែរ បើគ្មានព្រហ្មវិហារធម៌ហ្នឹងក៏នឹងកើតចលាចលដូចគ្នា។ សមុទ្រក៏ដោយ ឋាននាគអីក៏អ៊ីចឹងដែរ បើគ្មានព្រហ្មវិហារធម៌ក៏មិនអាចគង់នៅបានដែរ»។
រីឯទេពធីតាទាំងប្រាំពីរក៏ផ្លាស់វេនគ្នាហែក្បាលកបិលមហាព្រហ្ម ប្រទក្សិណភ្នំព្រះសុមេរុរាល់ៗឆ្នាំនោះ លោក សឹង្ហ គា បញ្ជាក់ថា គឺតំណាងអោយថ្ងៃទាំង៧ ក្នុងសប្ដាហ៍៖ «និយាយអំពីបុត្រីរបស់កបិល មហាព្រហ្មទាំង ៧នាក់នោះ គឺលោកប្រដូចទៅនឹងថ្ងៃទាំង៧ គឺក្នុងមួយសប្ដាហ៍មាន ៧ថ្ងៃហ្នឹង គឺមានថ្ងៃអាទិត្យ ច័ន្ទ អង្គារ ពុធ ព្រហស្បតិ៍ សុក្រ សៅរ៍។ លោកចង់មានន័យថា ក្នុង ៧ថ្ងៃនេះយើងត្រូវរក្សាអោយបាននូវព្រហ្មវិហារធម៌។ បាទ! អ៊ីចឹងមួយឆ្នាំនិងមួយថ្ងៃៗ គឺយើងត្រូវតែមានព្រហ្មវិហារធម៌រក្សាអោយបាន។ នេះជាអត្ថន័យនៃប្រស្នារឿងកបិលមហាព្រហ្ម គឺលោកចង់បញ្ជាក់ថា ក្នុងមួយថ្ងៃត្រូវរក្សាព្រហ្មវិហារធម៌អោយបាន មួយអាទិត្យត្រូវរក្សាព្រហ្មវិហារធម៌អោយបានរហូតដល់មួយឆ្នាំ។ គឺពិធីគម្រប់ហែប្រទក្សិណចក្រវាល ៦០នាទីហើយ ហើយបានយកព្រះសិរសារទៅឋានត្រៃត្រិង្សវិញ។ បាទ! អាហ្នឹងគឺអត្ថន័យអ៊ីចឹង»។
តាមការទស្សន៍ទាយរបស់ក្រុមស្រាវជ្រាវវិជ្ជាហោរាសាស្ត្រ និងប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់ខ្មែរនៃក្រសួងធម្មការ និងសាសនា សំរាប់ឆ្នាំថ្មី ឆ្នាំរោងនេះ សង្ក្រាន្តចូលមកដល់នៅថ្ងៃសុក្រ ៧រោច ខែចេត្រ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១៣ ខែមេសា គ.ស. ២០១២ វេលាម៉ោង ៧ និង ១១នាទីល្ងាច។ ទេវតាឆ្នាំថ្មីនេះទ្រង់ព្រះនាម ព្រះនាង កមិរា ទេវី ជាបុត្រីទី៦ នៃកបិលមហាព្រហ្ម។ ទេវតាឆ្នាំថ្មីនេះសោយចេកណាំវ៉ា ឬចេកទឹក។
សូមលោកអ្នកស្ដាប់ ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ ទទួលបាននូវពរជ័យ សិរីសួស្ដី ក្នុងឱកាសឆ្នាំថ្មីនេះ និងឆ្នាំខាងមុខៗទៀតជារៀងដរាបតទៅ៕
source: camnews.org
Posted in: Day show
0 comments:
Post a Comment